STAROROBOCIAŃSKI WIERCH 2176 m n.p.m.

 

 

 

Siwa Polana - Dolina Chochołowska - Iwaniacka Dolina - Ornak - Siwa Przełęcz - Siwy Zwornik - Starorobociański Wierch - Kończysty Wierch - Trzydniowiański Wierch - Dolina Chochołowska - Siwa Polana



 





   Po urlopowym czasie pod Tatrami i skróconym przez pogodę wypoczynku przyszedł czas jesienny i w końcu upragniona część sezonu wyprawowego z kierunkiem w zachodnie strony :)

   Tym razem jednak nie ma tak różowo, że wstajemy na sygnał koguta za oknem tylko pobudna przez budzik o 2:30 i za kierownicą standardowe prawie 3 godziny jazdy nocą. Do tego ulubione mgły przez kierowców ;) W każdym razie docieramy na parking w Siwej Polanie równo ze świtem i szybko się przebieramy żeby nie tracić niepotrzebnie czasu. Ludzi nie widać, jest chłodno i lekka mgła widoczna wszędzie. Na niebie jednak ani jednej chmurki i prognozy zapowiadały niską wilgotność, więc powinno w ciągu godziny to wszystko się podnieść.

   Po 10 minutach od przyjazdu zbieramy się z parkingu i Doliną Chochołowską idziemy przed siebie. Jesteśmy na całym odcinku totalnie sami... uwielbiamy to uczucie :)

   Za cel postawiliśmy sobie tym razem umiarkowaną jak na zachodnie trasy pętlę przez Ornak docelowo na Starorobociański Wierch i grzbietem przez Trzydniowiański Wierch schodzimy do doliny. Trasa obłędnie widokowa przy dobrej pogodzie i na to właśnie dzisiaj liczyliśmy :)

 

   Zapraszamy na wycieczkę :)

 

 

 

   Dolina Chochołowska wita nas pięknymi widokami :)

 

   Skręcamy z Chochołowskiej Doliny do Iwaniackiej i po kilkunastu minutach marszu docieramy do polanki gdzie w porannym słońcu bajecznie widać nasz dzisiejszy cel.

 

 

   Na Iwaniackiej Przełęczy nie zabawiamy długo. Krótka rozmowa z sympatycznym staryszm panem i ruszamy dalej pod górę. Tym razem jednak widokowo już robi się nietuzinkowo bo za plecami cały czas wznosi się za nami Kominiarski Wierch.

 

   I po wejściu na grzbiet Ornaku otwieramy oczy i usta ze zdumienia... takich widoków i takiej pogody oczekiwaliśmy :)

 

   Co tu dużo pisać... jest po prostu obłędnie bajecznie ! O ile z parkingu na grzbiet Ornaku mieliśmy dobre tempo tak teraz idziemy dosłownie tempem żółwia i chłoniemy każdy krok :)

 

   Przed nami z prawej dzisiejszy punkt docelowy. Wcześniej jednak jeszcze 3 małowybitne punkty pośrednie, dwa Ornaki i Siwy Zwornik.

  

   Pierwszy punkt zdobyty, Ornak :)

 

 

 

   Małą kamienistą kupkę Ornaku zostawiamy za nami i dreptamy dalej przed siebie. Jakoś czas teraz nam za szybko przyspiesza mimo, że idziemy bardzo wolno :)

 

   I nasza droga zejścia ze Starorobociańskiego Wierchu przez Kończysty i Trzydniowiański.

 

   Docieramy do miejsca nietypowego jak na tą okolicę, do Zadniego Ornaku. Szczyt bardzo skalisty i dość poszarpany. Tutaj w kilku miejscach trzeba sobie pomóc rękami. Po 2 minutach stajemy na szczycie.

 

   Oczywiście pamiątkowe zdjęcie zdobyczy zrobione :)

 

 

   Skalisty fragment drogi Zadniego Ornaku za nami. Teraz kawałek z górki na Siwą Przełęcz.

 

   Pogoda tego dnia naprawdę malowana :)

 

 

   Zostawiamy przełęcz ze sobą i przed nami kolejna, Gaborowa Przełęcz. W tym momencie robi się bardziej stromo i oddech nieco przyspiesza :)

 

 

   Widoki w każdą stronę robią ogromne wrażenie :)

 

   Na Gaborowej Przełęczy chwila na elektrolity i ostatnie 40 minut podejścia. Zaczyna jednak zawiewać nieco chłodniejszym wiatrem choć przy takim słońcu nie jest to specjalnie przeszkadzające.

 

   Za nami linia dzisiejszej drogi i cały grzbiet Ornaków.

 

   Podejście na Starorobociański Wierch nie jest ani trudne ani męczące. W niektórych miejscach wprawdzie trochę sypie się spod butów, ale to kwestia wyboru miejsca gdzie stawiamy nogi. Z przełęczy na szczycie stajemy po 35 minutach.

 

 

   Kamieniście i cały czas mozolnie pod górę. Mamy jednak to szczęście, że ludzi na całej trasie jest bardzo niewiele.

 

 

   Starorobociański Wierch zdobyty :) Niestety wieje dość mocno i trzeba się dobrze ubrać.

 

   Wydaje się, że na szczycie nikogo nie ma... za plecami jednak z 20 osób robi posiadówkę ;)

 

   Coś dla zakochanych... staw w kształcie serca. Niebywałe :)

 

   Widoki w każdą stronę wywołują uśmiech od ucha do ucha ! Jeszcze raz jak na dłoni cała nasza dzisjesza droga podejściowa.

 

   Oczywiście Otragańce z Jakubiną, kolejne cele wycieczek w tej części Tatr :)

 

   Bystra i Błyszcz... a w dolinie bardzo kolorowo :)

 

   Starorobociański Wierch nieco z innej strony, czyli spojrzenie od południa.

 

   Zachodnie zbocze i droga zejściowa. W tle ładnie prezentuje się Wołowiec :)

 

   Na szczycie relaksujemy się prawie godzinę mimo zimnego wiatru. Wystarczyło jednak zejść kilkanaście metrów na północną stronę i cisza. Schodząc jakby mamy więcej widoków przed oczami :) Ciemniak z tej strony prezentuje się bardzo charakterystycznie.

 

   Spod butów standardowo nieco kamienie odjeżdżają, ale zejście zajmuje nam jedynie 15 minut :)

 

   Jakubina...

 

   Na Kończystym Wierchu robimy sobie po pamiątkowym zdjęciu, zrzucamy polary i idziemy dalej. Zaledwie 200 metrów od szczytu Starorobociańskiego, a odczucia termiczne totalnie odmienne.

 

   To uczucie spojrzenia za siebie gdzie byliśmy przed chwilą, bezcenne :)

 

   Rzut okiem na stronę południowych sąsiadów i można śmiało stwierdzić, że poza (jeszcze) Rohaczami i Barańcem byliśmy już w tej części na każdym szczycie ;)

 

 

   Kilka metrów po zejściu z Kończystego i Trzydniowiański w tle. Tam chwilę odpoczniemy i będziemy chłonąć widoki :)

 

   Cały grzbiet Ornaków i nasza dzisiejsza trasa wędrówki.

 

 

   Trzydniowiański Wierch już za moment.

 

   Kominiarski Wierch. Na takim zbliżeniu jeszcze go nie mamy :)

 

   I jeszcze raz droga jaką przeszliśmy od samego szczytu. Tego dnia naprawdę jest pięknie :)

 

   Wołowiec, Łopata i Rohacze w oddali.

 

 

   Mała wariacja na Trzydniowiańskim Wierchu :) Tutaj odpoczywamy kilkanaście minut... chciałoby się jednak dłużej...

 

 

 

   Końcówka przyjemną ścieżką, potem przebijanie się przez kosówkę i dziesiątki schodów w lesie, które bardzo ułatwiają zejście, ale potrafią też ułatwić skręcenie nogi... cóż, pech ;)

 

 

    Ostatni fragment wyjścia z lasu, krótka ścieżka i docieramy do Doliny Chochołowskiej. Meldujemy się pod samochodem po 9 godzinach i kilku minutach. Gdyby nie skręcona noga to byłoby bosko, ale mimo tej kontuzji nie żałujemy ani jednego kroku ;)